Speak And Spell

[Black ceLebrator]

Dla mnie to był mocny starter, jako dla dziecka 30 lat temu.
Wciągnąłem S&S jak w gąbkę; a następnie kolejne, coraz ciekawsze wydawnictwa DM pogrążyły mnie w ewolucji muzycznej i czar się zmył.
Dziś, jako starter dla młodszego pokolenia, poleciłbym Playing The Angel.

[krzysiek]

Dla mnie niezmiennie jedna z lepszych płyt DM. Tylko niezmiennie nie rozumiem tracklisty, gdyby tam za No Disco i What Your name były bsidey-Ice Machine i Shout to album byłby wręcz perfekcyjny.

[Kelvin]

dla mnie niezmniennie najgorsza plyta DM

[Geo Dutour]

Byłaby to niezła płyta, gdyby była choć troszkę mroczniejsza - gdyby wszedł na nią kawałek "Shout" plus jeszcze ze dwa kawałki w podobnym klimacie, zamiast wiadomych dwóch najbardziej infantylnych. Utaneczniony techno-pop, zdaniem Tomka Beksińskiego. Trochę dziwi, że jedyny utwór śpiewany solo przez Martina ("Any second now") to kompozycja Clarke'a, a nie żadna jego własna.

[Geo Dutour]

Rosyjskie wydanie "Speak & Spell". Beka w jaki sposób opisano zespół - dokładnie tak jak w ZSRR przedstawiano zespoły radzieckie.

[czapelka]

Bootlegowcy kasetowi działają prężnie. Ostatnio jednym z trendów są właśnie niby-stare wydania opisane cyrylicą.