I będzie bonusowy krążek limitowanej edycji:

1 Bauhaus Staircase 2.7 Demo. Andy 30th Aug 2020
2 Anthropocene Demo (A Haven for Lost Souls 1.1 Paul’s track April 2020)
3 Look At You Now Demo (Zimmer Frame For Andy) Paul 28th Feb 2021
4 G.E.M. Demo (Culture War. Andy 6th March 2021)
5 Where We Started Demo (Stadium 6.0) Andy 26th May 2020
6 Veruschka 2 Demo 2nd December 2020
7 Slow Train Demo 1.3 Dec 2020
8 Don’t Go Demo 14th Nov 2018
9 Kleptocracy Demo (When I Was Young) Andy 14th March 2021
10 Aphrodite’s Favourite Child Demo (B Side Choir) Fotonovela 2011
11 Evolution Of Species 2.5 ruff
12 Healing Demo (Water April 9th 2020)
13 Bauhaus Staircase Demo. Andy 20th July 2020

Także winyle: oprócz czarnego wersja RED INDIE. Preorder w dobrej cenie - kupione. https://mystic.pl/search.php?text=OMD.
Trochę dziwi, że brak jest w ofercie boxu deluxe, który był oferowany w naszych sklepach w przypadku The Punishment https://www.youtube.com/watch?v=HRiW1kPspvA
Kto kupuje w uk. są na stronie omd zestawy limitowane (drogie), ale raczej nie przeznaczone do powszechnej sprzedaży https://omd.uk.com/

Nowy singiel:

Strasznie słaby ten singiel.
Nigdy nie byłem na koncercie OMD i pora w końcu się wybrać. I tu mamy ten sam problem co w przypadku innych tego typu kapel na czele z DM-fani którzy byli na wielu występach pewnie się cieszą że będą nowe utwory, ja raczej wolałbym setlistę w stylu Greatest Hits a nie tego typu wynalazki-kosztem klasyków, bo przecie setlista z gumy nie jest.

Mam pełną dyskografię OMD i do tej pory grali dosyć bezpiecznie-po prostu jak OMD. Tu widać próbują czegoś nowego-no nie, to raczej nie dla mnie, za mało OMD w OMD.

Byłem na kilku koncertach OMD od 2011 roku (głównie w Niemczech, ale także w UK) w ramach różnych tras. Nawet 3 razy udało mi się wybrać ten sam hotel co zespół (m.in. w Łodzi). Wystarczy poczekać, aż Andy wyjdzie na fajkę i zawsze można zamienić z nim kilka słów (bardzo pozytywnie go odbieram, nigdy mi nie odmówił zdjęć podpisów etc., a w rozmowie sympatyczny człowiek).
Możesz się nie martwić. Rzeczywiście repertuar jest spory, ale zawsze z nowej płyty jest ok 4 utworów (a w przypadku The History of Modern naprawdę było w czym wybierać) Raczej zawsze jest Souvenir, Joan of Arc, Maid Of Orlean, Electricity, Enola Gay. Najczęściej także Forever Live and Die, So in Love, Pandora Box albo Sailing on the Seven Seas (z czasów rozłamu). Zatem największe przeboje można usłyszeć. Co do pozostałej setlisty jest różnie (w 2022 roku przykładowo grali dużo utworów z Dazzle Ships m.in. kapitalne na żywo Statues i Stanlow). Setlista może się także różnić w zależności od tego czy są tylko Andy i Paul czy jest cały skład (generalnie polecam koncerty w pełnym składzie).

Przepraszam, że wiadomość za wiadomością, ale chyba jakiś "gamoń" we mnie napisał tę ostatnią. Statues i Stanlow oczywiście z płyty Organisation. Dazzle ships tylko raz słyszałem w całości na żywo i chyba faktycznie trudno z tego (genialnego w całości- tak uważam po latach) albumu wybrać po setlisty. Może Telegraph, który live można usłyszeć na wydaniu płyty z dodatkami z 2023 roku, by pasował... Nowe single faktycznie nie zachwycają (choć ten nowy wyżej oceniam niż pierwszy), przy czym Isotype też mnie nie porwał, a The Punishment of Luxury okazał się być nie zbiorem, a albumem w starym dobrym stylu OMD (patrz La Mitralleuse).
Tytułem "samobiczowania" poniżej kilka moich przemyśleń i informacji, które uzyskałem od osób (fana), będącego dość blisko zespołu.
Dla zainteresowanych, którzy bardziej cenią koncerty w domu, widzę że Amazon.pl sprzedaje w rewelacyjnej cenie (2 egzemplarze) niemal niedostępnego w Polsce boxu (limitowana edycja) Live in Berlin. Bardzo ładne wydanie, znakomity koncert z 2011 roku (chyba najlepsza trasa w moim prywatnym rankingu), a w setliście m.in. perełki w postaci Bunker Soldiers, nie za często grany Tesla Girls (kiedyś Paul mówił, że nie przepada za tym utworem), czy magiczny jeden z moich ukochanych utworów ever po reaktywacji New Holy Ground. Patrząc na ostatnie decyzje marketingowe, z uwagi na 40 rocznicę wydania Junk Culture spodziewałbym się w setliście większego udziału utworów z tej płyty (a może osobnej trasy). Choć po wydaniu Deluxe z 2015 roku (na 2 płycie 15 bonusowych utworów), chyba trudno będzie znaleźć jeszcze coś w archiwach i wydać super super deluxe, który dobrze się sprzeda (chyba, że koncert). Choć ptaszki, które są bliżej zespołu nieśmiało ćwierkają, że być może będzie hucznie świętowana 50 rocznica wydania Crush (płyta z dodatkami, trasa koncertowa ?). Czekam z niecierpliwością, bo chętnie usłyszałbym na żywo 88 seconds in Greensboro czy The native daughters of the golden west (nigdy nie słyszałem). Co ciekawe Tomek Beksiński, który w latach 80-tych bardzo lubił OMD (często też w swoich audycjach odtwarzał), uważał, że właśnie Crush jest najlepszą płytą OMD w historii. I na koniec ciekawostka, nie jest to rzecz powszechnie znana, ale OMD zaczynał swoją karierę w Factory Records (to Factory wydało Electricity na singlu, a producentem był nie kto inny tylko Martin Hannett), co więcej zdarzyło się koncertować jako support z Joy Division (gdzieś przewija się informacja, że nazwa Orchestral Manoeuvres in the Dark pochodzi właśnie z tych koncertów - wymyślona na szybko, gdy zespół nie miał nazwy, a coś trzeba było umieścić na plakacie), można znaleźć bootleg, na którym są występy z 1979 roku na Live Leigh Rock Festival jednego i drugiego zespołu (choć wersja, którą ja posiadam jest bardzo marnej jakości. Taka kolej rzeczy - OMD chciało grać bardziej punka w stylu Joy Division, a po śmierci Iana - New Order poszedł w elektronikę w stronę OMD (oczywiście dodając bas P.Hooka)..

Klip do "Slow Train":



I najnowszy "Veruschka":

Zdecydowanie z tych ujawnionych piosenek Veruschka najbardziej mi się podoba. Czy wiadomo, kim jest tytułowa Veruschka. Gdzieś mi tkwi w głowie niemiecka chyba aktorka Veruschka von Lehndorff, ale to chyba nie to...

Nowa płyta OMD na II miejscu w Wielkiej Brytanii https://www.facebook.com/photo/?fbid=87 ... 6171239542
Przed Rolling Stones i Duran Duran, a za Taylor Swift - dziadkowie się trzymają całkiem nieźle.
Niestety są koszmarne problemy z wersją limitowaną 2cd - OMD - Bauhaus Staircase (digibook) (2CD) - która u nas w zasadzie jest nie do kupienia (nikt jej nie dostał w dniu premiery), chyba poza stroną oficjalną omd (wiadomo jak z przesyłkami z UK...) trudno będzie ją gdziekolwiek znaleźć.

Powiem tak, podobało mi English Electric z 2013 r., bardzo podobało mi The Punishment of Luxury z 2017 r., natomiast najnowszy album traktuje w formie muzycznego żartu, po premierze tytułowego singla wydawał mi się on przeciętny, natomiast obecnie jest to jedyny utwór z najnowszego "dzieła" do którego bym wrócił...

U mnie jest dziwny odbiór sytuacyjny OMD ostatnio. Po ich ostatnich singlach, wydawało mi się iż album będzie fatalny.
...ale jak przesłuchałem niedawno kilka razy album w całości - dobrze to u mnie działa w odbiorze. To jest spójna muza, lubię tego słuchać w całośći. Np. ostatnie Duran Duran bardzo mnie mierzi. Nie ma tam za cholercię spójności muzycznej, choć niby temat spójny.

Jak to różnie jest z odbiorem. Dla mnie nowe OMD to słabizna na poziomie ostatniej płyty Soft Cell. Jedna i druga nie do przejścia w całości. Z kolei nowe Duran Duran uważam za rewelacyjne. Dużo się na tej płycie dzieje. Nile Rodgers dokłada do premierowych utworów wiele ze swojego geniuszu. Do tego moim zdaniem genialna wersja "Super Lonely Freak" połączona z autorskim "Lonely In Your Nightmare" z "Rio". Zasadniczo nie słyszę tam słabego momentu.
Z nowej płyty OMD jest tylko jeden utwór do którego będę chciał wracać. Mam na myśli "Anthropocene". Reszta jest nijaka. Piszę tak bo podobnie jak Ty przesłuchałem ją już wielokrotnie.

Po tygodniu słuchania czas na pierwsze podsumowanie nowej płyty. Płytę generalnie sytuuję półkę niżej, niż dla mnie znakomity album The Punishment of Luxury. Zgadzam się Depesbe, że płyta jest spójna w odbiorze i od początku do końca wiesz, czego słuchasz (chyba najlepiej się jej słucha od początku do końca z pominięciem Slow Train), ale jednocześnie wyróżniający się na płycie utwór, Don’t Go, nagrany został znacznie wcześniej - jakby nie pasuje do całości i stąd jego siła (na tle pozostałych utworów). Generalnie mam wrażenie, że na płycie jest za mało geniuszu Paula Humpreysa (ciekawe jak bardzo angażował się on w nagranie na płycie). Stąd cały album przypomina płyty OMD z czasów, gdy zespołem zarządzał Andy McCluskey (album powstawał w czasie pandemii i chyba to właśnie w głowie zamkniętego w izolacji Andy’go powstała jego koncepcja). Album spójny, melodyjny, ale za bardzo przewidywalny i za mało zróżnicowany – słowem za mało OMD w OMD. Naprawdę ciekawie zaczyna się (według mnie), przy utworach, 10, 11, 12 (choć niektórzy mogą nie dotrzeć do tego miejsca – ale naprawdę warto). Najpierw Aphrodite’s favourite child (nr 10) – nie wiem dlaczego spece od marketingu właśnie tego nagrania nie wybrali na singiel („piosenkowo” chyba najlepszy utwór na płycie); potem powiedziałbym niepokojący nr 11 „Evolution of Species” (ten syntezator niczym wybijający puls i głosy robotów – brzmi bardzo groźnie – przewiercając słuchacza na wylot); w końcu klasyczna ballada w stylu OMD Healing (nr 12) – w tym utworze czuję tę więź Andy-Paul, która jest istotą OMD (utwór wyprodukował nie kto inny tylko Uwe Schmid co mówi też wiele). Co do innych utworów, nie wiem dlaczego Anthropocene (nr 2) bardzo mi melodią przypomina kompozycje Pet Shop Boys. Jeśli chodzi o single to nadal Veruschka (nr 2) – co ciekawe utwór napisany na drugi album Onetwo (ciekawe jak by to brzmiało z Claudią Brucken). Nie trafię Slow Train (choć bardzo chętnie usłyszałbym ten utwór bez zawodzenia pani Katriny i wstawek Andy’ego typy Oh, yeah yeah), a Bauhaus Staircase raczej dla mnie to otwarcie albumu niż singiel.
Do tej pory pewne punkty koncertów to właśnie Veruschka, Don’t Go i Bauhaus Staircase (set zaczyna utwór Evolution of Species). Mocno razi słabe wydanie płyty cd, aż boję się rozpakowywać vinyla (a wersję limited nadal uznaje się poza stroną OMD za zaginioną). Ogólnie, cieszę się, że jest nowa płyta (być może jak mówił Andy ostatnia), a jeżeli tak - jest to na pewno jest godne zejście ze sceny, choć bez przesadnego błysku.

Brawo. Mam tak samo z tym utworem. Doprecyzuję. Jest w nim dużo podobnych motywów do "The White Dress" PSB. B-side singla "Twenty Something".

Bardzo poprawny album.

Orzech napisał że za mało OMD w OMD-dla mnie to typowe charakterystyczne dla nich piosenki. Momentami brzmi jakby to sztuczna inteligencja nagrała-na zasadzie-"nagraj mi nowy album OMD"

Bardzo dobry utwór tytułowy. No po prostu wszedł od pierwszego przesłuchania.

Największy minus to niepotrzebne przekombinowanie wokalu w Cleptocracy-utwor o największym potencjale komercyjnym, z bardzo fajnym, jakże charakterystycznym dla OMD motywem klawiszowym.

Brzmi to jak klasyczny hit OMD-szkoda że na siłe go "unowocześnili" tym wokalem. Ale i tak dziwi mnie że wybrali go na singla bo przebojowośc aż się z niego wylewa. Totalnie radiowy numer.

Ale ogólnie takiej muzyki oczekuje od kapel z kilkudziesięcioletnim stażem-w swoim stylu, bez niepotrzebnego wyważania otwartych drzwi.

OMD, obok PSB i Simple Minds raczej mnie nie zawodzą.

To wręcz niepojęte ale pierwszy singiel jest jak dla mnie najsłabszym elementem albumu. Mocno się przestraszyłem że OMD na starośc postanowili poudziwniać, a tak naprawde to ten singiel był eksperymentem muzycznym, a dostaliśmy dobrą, bezpieczną OMDiowa płytę z paroma fajnymi hiciorami w ich stylu.

Nowy tzw. singiel OMD. Fajny teledysk (przy czym brak w tym składu, bo zespół nigdy nie grał na dwóch gitarzystów), choć naprawdę nie wiem, kto te najbardziej "sieczkaste" utwory wybiera do promowania...

https://www.youtube.com/watch?v=tzNvDQ7Iav8

Dla poprawienia nastroju, Andy 65 lat na karku, a choreografia jak za starych dobrych czasów:

https://www.youtube.com/watch?v=t5Qr7ApEBec

tymczasem nowy klip:

Wypada przeprosić Andy'ego i Paula - Nowy singiel jest na vinylu (7 i 12), a nawet cd. Jest nawet prawdziwa strona b - choć to tylko cover debiutanckiego utworu (singla) zespołu La Dusseldorf (zespół perkusisty Kraftwerk i Neu! Klausa Dingera) Silver Cloud (cover co prawda taki sobie). Do kupienia w sklepie OMD (pre-order) https://omd.uk.com/. Panowie z DM mogliby wziąć przykład ze staruszków z OMD.

Cały koncert ze Sztokholmu: